آیا در مورد تفاوت فورک نرم و سخت چیزی می‌دانید؟ اگر اطلاعاتی در این زمینه ندارید، یا چیزهایی که در مورد آن می‌دانید، بسیار محدود است، پیشنهاد می‌کنم در این مطلب از دارا ماینر همراه ما باشید.

هنگامی که بخواهید اپلیکیشن بانکداری دیجیتال در گوشی هوشمند خود را به روزرسانی کنید، احتمالا تردیدی در این کار نخواهید داشت. شاید تلفن شما بدون اینکه حتی متوجه شوید، نرم افزار را به روزرسانی کند. زیرا در هر حال این کار ضروری است. چرا که اگر آخرین نسخه نرم‌افزار را نصب نکنید، ممکن است نتوانید به تمامی خدمات اپلیکیشن دست یابید.

اما در رمزارزهای منبع باز موضوع کاملا متفاوت است. به عنوان مثال نیازی نیست برای استفاده از بیت کوین، همه قوانین آن را بخوانید، اما اهمیت زیادی دارد که چنین انتخابی در دسترستان باشد. در اینجا هیچ سلسله مراتبی در کار نیست و بانک نمی‌تواند دکمه به روزرسانی را بزند و اوضاع را به حالت مطلوب درآورد. درنتیجه اجرای ویژگی‌های جدید در شبکه‌های بلاک‌چین ممکن است چالش برانگیز باشد.

در این مقاله بررسی می‌کنیم که چگونه می‌توان شبکه‌های رمزارز را با وجود کمبود اختیارات مرکزی، ارتقا داد. این شبکه‌ها برای انجام این کار، از دو سازوکار متفاوت استفاده می‌کنند: فورک سخت و فورک نرم. بنابراین درک تفاوت فورک نرم و سخت از اهمیت زیادی برخوردار است.

در شبکه بلاک‌چین تصمیم‌گیری با چه کسی است؟

برای درک چگونگی عملکرد فورک‌ها، ابتدا باید شرکت‌کنندگان موجود در فرایند تصمیم‌گیری شبکه یا حاکمیت را بشناسیم.

در بیت‌کوین می‌توانید به شکل گسترده سه زیر مجموعه از شرکت‌کنندگان را متمایز کنید :

• طراحان
• ماینرها
• کاربران گره کامل.

این گروه‌ها طرفینی هستند که در شبکه مشارکت دارند. گره‌های سبک (مثلا کیف پول‌ها در تلفن، لپتاپ و غیره) بیشتر استفاده می‌شوند، اما شرکت کننده واقعی شبکه نیستند.

طراحان

طراحان مسئول ساخت و به روزرسانی کد هستند. هر کسی می‌تواند در کوین مد نظر شما در این فرایند نقش داشته باشد. این کد به صورت عمومی در دسترس است و افراد می‌توانند تغییراتی ایجاد کنند تا سایر طراحان آن را مرور کنند.

ماینرها

ماینرها یا استخراج کنندگان افرادی هستند که شبکه را ایمن سازی می‌کنند. آنها کد رمزارز را اجرا کرده و منابعی برای افزودن بلوک‌های جدید به بلاکچین اختصاص می‌دهند. مثلا در شبکه بیت کوین این کار را از طریق اثبات کار (PoW) انجام می‌دهند و برای تلاش خود به شکل پاداش بلوک، پاداش می‌گیرند.

کاربران گره کامل

گره‌های کامل، ستون اصلی شبکه رمزارز هستند. آنها بلوک‌ها و معاملات را معتبر می‌سازند، ارسال و دریافت می‌کنند و کپی بلاکچین را نگه می‌دارند.

معمولا همپوشانی‌هایی در این گروه‌ها می‌یابید. مثلا می‌توانید طراح و کاربر گره کامل باشید، یا ماینر یا کاربر گره کامل باشید. حتی می‌توانید هر سه مورد یا هیچ کدام از آنها باشید. در حقیقت بسیاری از زیرمجموعه‌هایی که کاربران رمزارز هستند، هیچ یک از این نقش‌ها ندارند بلکه از گره‌های سبک یا خدمات متمرکز استفاده می‌کنند.

با توجه به توضیحات بالا، می‌توانید مواردی قوی برای طراحان و ماینرها بسازید که در آن برای شبکه تصمیماتی اتخاذ کنند. طراحان، کد را می‌سازند. بدون آنها نرم‌افزاری برای اجرا ندارید و هیچ کس باگ‌ها را درست نمی‌کند یا ویژگی‌های جدید اضافه نمی‌کند. ماینرها شبکه را تضمین می‌کنند. بدون رقابت سالم استخراج، ممکن است زنجیره به سرقت برود، یا دچار فرسایش شده یا متوقف شود.

اگر این دو گروه بخواهند بخش قدرت خود را در شبکه به کار گیرند تا خواست خودشان را پیش ببرند، ماجرا خوب پیش نمی‌رود. از نظر بسیاری افراد، قدرت واقعی در گره‌های کامل جای دارد. این یکی از کارکردهای اصلی شبکه‌ای است که کاربران می‌توانند به انتخاب خودشان مشخص کنند چه نرم‌افزاری را اجرا کنند.

طراحان وارد خانه شما نمی‌شوند تا شما را مجبور کنند دوتایی‌های بیت کوین کور (Bitcoin Core) را به زور اسلحه دانلود کنید. اگر ماینرها دیدگاه راه باز و جاده دراز را داشته باشند و کاربران را مجبور کنند تغییری ناخواسته را به کار گیرند، کاربران نیز سراغ همان راه باز می‌روند و آنها را رها می‌کنند.

این طرفین، اربابان قادر مطلق نیستند. آنها ارائه دهنده خدمات هستند. اگر مردم تصمیم بگیرند از شبکه استفاده نکنند، آن کوین ارزش خود را از دست خواهد داد. از دست دادن ارزش کوین، تاثیر مستقیمی بر ماینرها دارد (پاداشهای آنها ارزش کمتری به دلار خواهد داشت). و طراحان نیز از سوی کاربران نادیده گرفته خواهند شد.

ماجرا این نیست که نرم‌افزار یک دارایی اختصاصی باشد. می‌توانید هر ویرایشی که مایلید را اجرا کنید و اگر دیگران نرم‌افزار اصلاح شده شما را اجرا کنند، همگی می‌توانید ارتباط برقرار کنید. در این صورت، نرم‌افزار را فورک (منشعب) می‌کنید و شبکه جدیدی در فرایند می‌سازید.

فورک چیست؟

فورک نرم‌افزار در هر جایی رخ می‌دهد که نرم‌افزار کپی و اصلاح می‌شود. به این ترتیب پروژه اصلی به روند خود ادامه می‌دهد اما اکنون از پروژه جدید که مسیر متفاوتی در پیش می‌گیرد، جدا می‌شود. فرض کنید تیم وب‌سایت محتوای رمزارز مطلوب شما با چگونگی پیشرفت آن مخالف است. یک بخش از تیم ممکن است سایت را در دامین متفاوتی تکثیر کند. اما در ادامه می‌تواند انواع مختلفی از محتوا را که متفاوت از محتوای قبلی است، پست کند.

پروژه‌ها زمینه مشترک و سابقه مشترک دارند. درست مانند جاده‌ای که قبلا صحبت کردیم و به یک دوراهی می‌رسد، در اینجا نیز یک انشعاب دائمی در مسیرهای این پروژه‌ها اتفاق می‌افتد.

توجه کنید که این اتفاق بارها در پروژه‌های منبع باز رخ می‌دهد و مدت‌ها پیش از پدید آمدن بیت کوین یا اتریوم نیز اتفاق می‌افتاده است. اما تمایز بین فورک سخت و فورک نرم یکی از مواردی است که خاص فضای بلاک‌چین است. بیایید کمی بیشتر در این باره صحبت کنیم.

تفاوت فورک نرم و سخت

فورک سخت و فورک نرم با وجود داشتن نام‌های مشابه و هدف مشابه، تفاوتی اساسی با یکدیگر دارند. بیایید هر کدام از آنها را بررسی کنیم. به این ترتیب درک تفاوت فورک نرم و سخت نیز به مراتب آسان‌تر خواهد بود.

فورک سخت چیست؟

فورک سخت، به روزرسانی نرم‌افزاری است که ناسازگاری رو به عقب دارد. معمولا این کار زمانی رخ می‌دهد که گره‌ها، قوانین جدیدی اضافه می‌کنند که موجب ایجاد مشکلاتی در قوانین گره‌های قدیمی می‌شود. گره‌های جدید فقط می‌توانند با گره‌هایی که در نسخه جدید هستند ارتباط بگیرند. درنتیجه، بلاک‌چین تقسیم می‌شود و دو شبکه جدید ساخته می‌شود:

• یک شبکه با قوانین قدیمی.
• شبکه‌ای با قوانین جدید.

بنابراین اکنون دو شبکه جدید وجود دارد که موازی با هم اجرا می‌شوند. هر دو آنها به تکثیر بلوک‌ها و معاملات ادامه می‌دهند. اما دیگر روی بلاک‌چین یکسانی کار نمی‌کنند. همه گره‌ها تا نقطه فورک، بلاک‌چین یکسانی دارند و سابقه آنها باقی می‌ماند. اما پس از آن، بلوک‌ها و معاملات جدیدی خواهند داشت.

با توجه به این سابقه مشترکی که وجود دارد، در نهایت اگر پیش از فورک، کوین‌ها را در شبکه نگهداری کرده بودید، همچنان در هر دو شبکه کوین خواهید داشت. فرض کنید هنگامی که در بلوک 600000 فورک اتفاق می‌افتد شما 5 بیت کوین دارید.

می‌توانید این 5 بیت کوین را در زنجیره قدیمی در بلوک 600001 خرج کنید، اما آنها در بلوک 600001 بلاکچین جدید خرج نشده‌اند. فرض کنید رمزنگاری تغییر نکرده باشد، در این صورت، کلیدهای خصوصی شما همچنان پنج سکه را در شبکه فورک شده یا منشعب شده، نگه می‌دارد.

مثالی از فورک سخت مربوط به فورک سال 2017 بود که بیت کوین به دو زنجیره مجزا تقسیم شد:

• زنجیره اصلی به نام بیت کوین (BTC)
• زنجیره جدید به نام بیت کوین کش (BCH)

فورک پس از مدت‌ها بحث درباره این‌که بهترین روش برای مقیاس پذیری چیست، انجام شد. طرفداران بیت کوین کش می‌خواستند سایز بلوک را افزایش دهند اما طرفداران بیت کوین مخالف این تغییر بودند. افزایش سایز بلوک نیازمند اصلاح قوانین است. این اتفاق پیش از فورک نرم SegWit بود. بنابراین گره‌ها فقط بلوک‌های کوچکتر از 1MB را می‌پذیرند. اگر یک بلوک 2MB ساختید که در شرایط دیگر معتبر بود، سایر فورک‌ها همچنان آن را رد می‌کردند.

فقط گره‌هایی که نرم‌افزار خود را تغییر دادند تا بلوک‌های آنها از سایز 1MB بزرگتر شود، می‌توانستند این بلوک‌ها را بپذیرند. البته این روند سبب می‌شود این بلوکها با نسخه قبلی ناسازگار باشند. بنابراین فقط گره‌هایی با اصلاحات پروتکل یکسان می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

فورک نرم چیست؟

فورک نرم، ارتقا دادن سازگاری رو به عقب است. به این معنی که گره‌های ارتقا یافته  همچنان می‌توانند با گروه‌های ارتقا نیافته ارتباط داشته باشند. در فورک نرم معمولا شاهد اضافه شدن قانون جدیدی هستیم که تضادی با قوانین قبلی ندارد.

مثلا کاهش سایز بلوک می‌تواند با فورک کردن نرم اجرا شود. بیایید یک بار دیگر بیت کوین را تشریح کنیم تا متوجه مطلب شویم:

هرچند محدودیتی برای میزان بزرگ شدن یک بلوک وجود دارد. اما حدی درباره اینکه بلوک چقدر کوچک شود وجود ندارد. اگر فقط می‌خواهید بلوک‌های کمتر از یک سایز مشخص را در نظر بگیرید، لازم است بلوک‌های بزرگتر را رد کنید.

اما انجام این کار به این معنی نیست که به شکل خودکار از شبکه جدا شوید. همچنان با گره‌هایی که این قوانین را اجرا نمی‌کنند ارتباط دارید. اما بعضی از اطلاعاتی که این گره‌ها به شما می‌رسانند را فیلتر می‌کنید.

یک مثال خوب واقعی از فورک نرم، فورک نظارت مجزا یا سگویت (SegWit) است که پیش‌تر درباره آن صحبت کردیم. این نظارت کمی پس از جدا شدن بیت کوین از بیت کوین کش اتفاق افتاد. سگویت، آپدیتی بود که فرمت بلوک‌ها و معاملات را تغییر داد. اما با هوشمندی ساخته شد.

گره‌های قدیمی همچنان می‌توانند بلوک‌ها و معاملات را معتبرسازی کنند. چرا که فرمت، قوانین را نقض نمی‌کند و به این ترتیب آنها نیز متوجه این موضوع نخواهند شد. بعضی از فیلدها فقط زمانی قابل خواندن هستند که گره‌ها با نرم‌افزار جدیدتر تعویض شوند، که به آنها امکان می‌دهد داده‌های جدید اضافی را تبدیل کنند.

حتی دو سال پس از فعال‌سازی سگویت نیز هنوز همه گره‌ها ارتقا نیافته‌اند. هر چند انجام این کار مزایایی در بر دارد، اما از آنجا که تغییری اتفاق نمی‌افتد که موجب گسست شبکه شود، فوریتی واقعی برای آن وجود ندارد.

اساسا هر دو نوع فورک گفته شده، برای اهداف متفاوتی به کار می‌روند. فورک‌های سخت پیوسته می‌توانند یک جامعه را تقسیم کنند، اما فورک‌های برنامه‌ریزی شده، آزادی عمل را برای اصلاح نرم‌افزار بر طبق توافق همه ایجاد می‌کنند.

فورک‌های نرم، گزینه ملایم‌تری هستند. به طور کلی محدودیت‌هایی درباره کارهایی که می‌توانید انجام دهید وجود دارد. زیرا تغییرات جدید نباید در تضاد با قوانین قدیمی باشد. به این ترتیب اگر بتوان به روزرسانی را به گونه‌ای انجام داد که سازگار باشد، نیازی نیست نگران تقسیم بندی شبکه باشید. با این اوصاف درک تفاوت فورک نرم و سخت ملموس‌تر خواهد بود.

نظرات نهایی

فورک‌های سخت و نرم برای موفقیت بلندمدت شبکه‌های بلاک‌چین ضروری هستند. آنها به ما امکان می‌دهند بدون داشتن مجوز مرکزی، تغییرات و ارتقاهای سیستم‌های غیرمتمرکز را انجام دهیم. از این رو درک تفاوت فورک نرم و سخت یکی از ضروریات است.

فورک‌ها کمک می‌کنند بلاک‌چین‌ها و رمزارزها، هنگام توسعه یافتن، ویژگی‌های جدید را در خود یکی کنند. بدون دسترسی به این قبیل سازوکارها، به سیستمی مرکزی با کنترل از بالا به پایین نیاز خواهیم داشت. در غیراین صورت، مجبوریم در تمام طول عمر پروتکل، قوانین دقیقا یکسانی را دنبال کنیم.

دارا در حقیقت یک پلتفرم استخراج بیت‌کوین است. دغدغه‌های مدیریت و تامین برق ماینرها را رها کنید و ماینینگ را با خیال راحت به ما بسپارید!