شاردینگ یک روش پیشنهادی برای تقسیم زیرساخت اتریوم به بخش‌هایی کوچک‌تر با هدف افزایش میزان مقیاس‌پذیری این پلتفرم است تا بتوان کاربران بیشتری را نسبت به تعداد فعلی پشتیبانی کرد.

اتریوم دومین بلاک‌چین بزرگ جهان است و برای تسهیل در کار ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز طراحی شده است. این بلاک‌چین به کاربران کنترل بیشتری بر امور مالی و داده‌های آنلاین خود می‌دهد و مزایای بسیار دیگری نیز در استفاده از این بلاک‌چین وجود دارد.

ایده‌ی کلی این بلاک‌چین به این صورت است که به عنوان جایگزین‌های غیرمتمرکز در آینده گسترش پیدا کرده و تبدیل به جایگزین برنامه‌هایی مانند رابین‌هود یا توییتر که دارای یک نقطه کنترل متمرکز هستند، می‌شود. بنابراین اتریوم می‌تواند به یک کامپیوتر جهانی تبدیل شود که برای همه قابل دسترس است و نمی‌توان آن را خاموش کرد.

با این حال، برای اینکه اتریوم بتواند جایگزین‌هایی مناسب را برای برنامه‌های فعلی ارائه کند، باید حجم عظیمی از داده‌ها را در خود ذخیره سازد. در برنامه‌های سنتی، سرویس‌هایی مانند خدمات وب آمازون (AWS) پتابایت‌ها از داده را در خود ذخیره می‌کنند. با این حال، در حال حاضر، توانایی اتریوم با توانایی ذخیره‌سازی داده‌های یک سرویس تحت وب متمرکز مانند AWS فاصله زیادی دارد. در واقع، اتریوم در طول تاریخ دچار مسئله توقف پلتفرم شده است. این نوعی نقص عملکرد است که به دلیل اینکه تنها یک برنامه تمام بار شبکه را به دوش می‌کشید، رخ داده است.

شاردینگ یکی از روش‌های ممکن برای افزایش توان اتریوم در ذخیره داده‌های بیشتر است. روشی که باید انجام گیرد تا فرایند اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز یا dapps بتواند وارد جریان اصلی شود.

داده‌های اتریوم در کجا ذخیره می‌شوند؟

اگر سرویس‌های واسطه را جایگزین دیگر سرویس‌های مورد استفاده توسط برنامه‌ها کنید، این داده‌ها قرار است در کجا ذخیره شوند؟

اتریوم در زیر پوست خود از یک شبکه جهانی از گره‌ها تشکیل شده است که توسط کاربران و شرکت‌های مبتنی اتریوم اداره می‌شود. هر گره کل تاریخچه اتریوم را در بر دارد. این بدان معناست که هر گره تمام داده‌ها اعم از این‌که چه شخصی در چه تاریخی چه تراکنشی انجام داده و چه مقدار پول ارسال کرده است و همچنین قراردادهای هوشمند و کدهایی که برای پرداخت مبالغ بر اساس قوانینی معین نوشته شده‌اند، را ذخیره می‌کند.

همان‌طور که می‌توانید تصور کنید، این حجم از داده بسیار عظیم است. چرا چندین گره باید تمام این تاریخچه‌ی حجیم را ذخیره کنند؟ این همان چیزی است که اتریوم را غیرمتمرکز کرده و قادر به ایجاد برنامه‌هایی می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را حذف کند. عبارتی که وب سایت اتریوم به وضوح به آن اشاره دارد.

برای مثال، اگر تنها تعداد کمی از افراد به دلیل بزرگی گره‌ها قادر به اجرای این گره‌ها باشند، آنگاه دست‌کاری شبکه برای افراد یا گروه‌ها آسان‌تر خواهد بود. اگر یک عامل منفی بتواند بر روی تعداد گره‌های کافی کنترل داشته باشد، می‌تواند تاریخچه‌ی اتریوم را بازنویسی کند. از نظر تئوری، این اتفاق می‌تواند به فرد این امکان را بدهد که نسبت به سایر کاربران اتریوم، ارز بیشتری را به خود اختصاص بدهد.

به همین دلیل است که هر چه اجرای این گره‌ها آسان‌تر باشد، احتمال وقوع این سناریو کمتر می‌شود. زیرا کنترل شبکه در دست کاربران بیشتری خواهد بود. این موضوع به نوبه‌ی خود، امکان عملی شدن وعده‌های جسورانه‌ی اتر یا هر ارز مجازی دیگری را بیشتر می‌کند.

اما مشکل اصلی این است که این گره‌ها معمولاً به فضای ذخیره‌سازی عظیمی نیاز دارند و اجرا و نگهداری از آن‌ها فرایندی پیچیده است.

چرا اتریوم به شاردینگ (sharding) نیاز دارد؟

شاردینگ می‌تواند اجرای گره‌های کامل را آسان‌تر کند. به گفته بلوک اکسپلورر اتراسکن، گره‌های کامل اتریوم در حال حاضر دست کم پنج ترابایت فضا را اشغال می‌کنند. فضایی تقریباً 10 برابر فضایی که یک رایانه معمولی می‌تواند در خود جای دهد.

این گره‌ها با گذشت زمان و پیوستن کاربران بیشتر به این پلتفرم، بزرگ‌تر و اجرای آن‌ها سخت‌تر می‌شود.

شاردینگ یک تکنیک رایج در علوم مهندسی کامپیوتر برای مقیاس‌بندی برنامه‌ها است تا بتوانند از داده‌های بیشتری پشتیبانی کنند. اگر شاردینگ را بتوان به درستی در بستر اتریوم پیاده‌سازی کرد که هنوز هم کار نه‌چندان امکان‌پذیری به نظر می‌رسد، هر کاربر می‌تواند بخشی از تاریخچه تغییرات در پایگاه داده را ذخیره کند.

برخلاف دیگر بلاک‌چین‌های معمول که تمام تاریخچه را در سیستم ذخیره می‌کنند.

چرا شاردینگ یک راه‌حل فوری به شمار نمی‌آید؟

شاردینگ سخت‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد. بیایید فرض کنیم که یک گره اتریوم را به شش قسمت تقسیم یا شارد کرده‌ایم.

برای اینکه بدانیم داده‌های دریافتی از پنج گره دیگر صحیح است، به قطعه اول نیاز داریم. در غیر این صورت ممکن است بلاک‌چین با تغییری که در واقع رخ نداده است فریب داده شود. حل کردن چنین مشکلی کار بسیار دشواری است و توسعه‌دهندگان اتریوم همچنان به دنبال راه‌حلی مناسب هستند.

چه زمانی تقسیم‌بندی در اتریوم عملی می‌شود؟

شاردینگ از زمان ظهور اتریوم در سال 2013 یک ایده‌ی ممکن به شمار می‌آمده است. هنوز مشخص نیست که آیا این ایده جواب خواهد داد یا نه. همچنین مشخص نیست که ویژگی شاردینگ چه زمانی به اتریوم اضافه خواهد شد.

شاردینگ بخشی از برنامه‌ی اتریوم ۰/۲ است. مجموعه‌ای از ارتقا و بهبودهای اضافه‌شده به بلاک‌چین اتریوم که به طور رسمی در ۱ دسامبر ۲۰۲۰ شروع به کار کرده است. شاردینگ به دلیل خطرات و پیچیدگی‌های بالقوه به احتمال زیاد در مراحل بعدی این بهبودها گنجانده خواهد شد.

دارا در حقیقت یک پلتفرم استخراج بیت‌کوین است. دغدغه‌های مدیریت و تامین برق ماینرها را رها کنید و ماینینگ را با خیال راحت به ما بسپارید!